Bütün hikayeler bir kahramanın hikayesi anlatır, onun nereden geldiğini neler geçirdiğini ne gibi bir davranışlar bütününe sahip olduğunu. Peki ya o kahramanın annesi, babası, çocukları… onların tek vasfı onun ailesinin bir üyesi olmak mı? Hikayeler zihnimizin bir ürünü ve zihnimizin büyük yanılsamalarını da içine alıyor. Ne hoş bir gaflet ve egosantriklik. Kendin dışındaki herkesin kimliğini kendine göre belirliyorsun. Annenin kimliği sadece annen olmak! Oysa onun bireysel motivasyonlarını, hikayesini göz ardı ediyorsun. Kitap herkese adil bir şekilde birbiriyle bağlantılı bir çevrede geçiyor. Herkesin hikayesine yaşadıklarına yer verilmiş, kahraman merkezcilik hatta kahraman öyküden silinmiş. Kitabın hikayesinde bol bol doğu mistisizmi ile psikanalitik söylemlere yer verilmiş. İnsan ruhuna bolca değinilmiş lakin eksik olan şey derinlik. Hikayeler sanki biriyle sohbet edersin de sana geçmişini anlatır ya biraz öyle olmuş birazda günlük, mektup tarzı yazılardan oluşmuş. Daha hikaye anlatılmadan kitap içerisinde büyük laflara çok sıklıkla başvurulmuş, bu sığlaşmayı sağlayan bir diğer unsur. Kısa bir kitap olduğu için hemen alınıp okunabilir. Farklı kitaplar ilginizi çekiyorsa veya farklı bir şeyler okumak istiyorum ben diyorsanız, o bu kitap olabilir.

Uçan TabutPınar Eğilmez · Karina Yayınevi · 2017576 okunma

23 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ail