İl sayfasından son sayfasına kadar sürükleyen, tek bir kelimesinde bile sıkılmadan, aralıksız, soluksuz okumak istediğim bir kitap oldu. yine de hikayeyi hemen bitirmemek için biraz yavaştan okumak istedim.
Kitabın başkarakteri Yedigey; yeri geldi adına sevindim, yeri geldi üzüldüm. Ama maalesef bazı yerlerde çok sitemliydim. En yakın arkadaşının eşine insan başka gözle nasıl bakabilir? Yazarımız bunu neden yazdı diye hep düşündüm. O yerlerde de Yedigeye içimden biraz sövdüm affola.
Ama genel itibarıyla çok iyi bir romandı. Cengiz Aytmatov'un çok akıcı ve sade bir dili var. Bu da kitabı daha çekici yapıyor ve okumak için daha çok hevesleniyorsunuz. Ne diyebilirim! Bu zamana okuduğum açık ara en iyi kitaptı.