Kişi, ölümü çok çok ansın ve kabir yalnızlığını hatırından çıkarmasın. Ne zaman yalnızlıktan sıkılırsa, hemen kabirdeki yalnızlığı hatırlasın. Doğrusu bir kimse eğer Allah'ı zikretmeyi kalbine yerleştirmez ve O'nu gereğince tanımaz, marifet sahibi olmaz ve ileride kendisiyle dostluk edebilecek şekilde Rabbini anmazsa, ölümden sonraki yalnızlığın ürkütücü sıkıntısına dayanamaz. Kim Allah'ı zikrederek dostluk elde eder ve Rabbini gereğince tanırsa, ölüm de o kimsenin Rabbiyle olan dostluğunu ortadan kaldıramaz. Çünkü ölüm, dostluğun yerini ve marifetin mahallini yıkıp atamaz.