Kitaba başlarken ne beklediğimden tam olarak emin değilim ama beklentilerimden çok çok daha iyiydi. Gotik edebiyatın ana eserlerinden ikincisini de bitirmiş oldum bu kitapla. Kötü adam olarak adlandırabileceğimiz karakter, masum kız ve onun bir nebze budala diyebileceğimiz kurtarıcısı/ âşığı üçlemesinin olduğunu fark ettiğimde gerçekten bundan keyif aldım. Yazarın önsözde bahsettiği duruma inanmak naiflik mi olur emin değilim açıkçası ama kurgusal anlamda bu gerçeğin hoşuma gittiğini söyleyebilirim. Kitap çok akıcı başlamıştı, sanırsam altı yedinci bölüm dolaylarında biraz yavaşladı ama Christine'in kayboluşundan itibaren özellikle Acem'in anlatımında çok hız kazandı. Yazımını en sevdiğim kısım Acem'inkiydi açıkçası. Yazarın aralarda girip çeşitli bilgiler vermesinden hoşlansam da Acem'in olayların içinden biri olarak bunu yansıtmasını okumak daha iyiydi. Raoul'ü bir karakter olarak sevdim ama gerçekten de biraz fazla dadıları tarafından yetiştirilmişti sanırım. Christine'in saflığı ise şaşırtıcı şekilde sinirimi bozmadı, hatta bir noktada sevimliydi bile denebilir. Erik ise psikolojisini tam olarak anlamlandıramadığım karakter, hakkında en çok hoşuma giden kısım bir nevi seyehatleriydi. Onlar ve geçmişi hakkında daha detaylı şeyler okumak isterdim. Operadaki ortmamın yansıtılmasını sevdim. Acem hakkında da daha fazla şey öğrenmek isterdim. Puanım 4,5/5

Operadaki HayaletGaston Leroux · İthaki Yayınları · 20212,897 okunma

·

17 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Raven