“Bana inanmıyorsun," diye haykırdı Jane, hafifçe rengi dönerek, "ama inanmaman için neden yok. Tanıdığım en hoş adam olarak anılarımda yaşayabilir, ama hepsi bu. Umut edecek ya da korkacak bir şeyim yok, onu kınamamı gerektirecek bir şey de yok. Çok şükür! Acının o türünü çekmiyorum. Demek ki az bir zaman yetecek. –Elbette düzelmeye çalışacağım."
Hemen arkasından, daha güçlü bir sesle ekledi, "Şu bakımdan rahatım, benim açımdan sadece bir hayal hatası oldu, ve kendimden başka kimseye zarar vermedi.”
Sayfa 140Kitabı okudu
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.