Kitabın kapağını henüz kapatmışken yazmak istedim. Beni çok etkileyen bir kitap oldu bu. Yazarın yaşadığı hüznü, acıyı mizaha dönüştürerek anlatması gerçekten etkiliyor insanı. Engelli iki oğluyla olan yaşamını anlatıyor yazar kitapta tüm içtenliğiyle, olduğu gibi kendi haliyle. Kısa, okuması kolay ancak sindirmesi zor bir anlatı.
Yazarı tanımama vesile olan, yazardan okuduğum ilk kitap “Bekleyecek Vaktim Kalmadı Artık” isimli kitabıydı. O kitapta da mizah anlayışını, anlatım tarzını çok sevmiştim. Ama bu kitabı beni bir başka etkiledi. Jean-Louis Fournier’in kara mizahı, samimi anlatımı, konu seçimi, basit olan şeyleri bile etkileyici bir şekilde anlatışı beni kendine hayran bıraktırıp tüm kitaplarını okuma isteği uyandırdı.
Çok seven çok çektirir, iyi biliyorum. Ama Tanrı’nın beni bu kadar sevdiğini düşünmüyorum. s.20