Her çocuk kendisi için muazzam bir sevgi ile doğar.Bu sevgiyi mahveden toplumdur,bu sevgiyi yok eden dindir çünkü şayet bir çocuk kendisini severek büyürse İsa’yı kim sevecek?Başbakanı kim sevecek?Anne babayı kim sevecek?Çocuğun kendisine olan sevgisi saptırılmalıdır.Onu,sevgisini her zaman kendisi dışındaki bir nesneye doğru yöneltmesi için koşullandırmak gerekir.Bu insanı son derece yoksullaştırır çünkü kendin dışındaki birisini çok sevdiğinde bu Tanrı da,Papa da,baban da,karın da,kocan da,çocukların da olsa sevginin nesnesi her kim olursa olsun,seni nesneye bağımlı kılar.Sen kendi gözünde ikinci plana düşersin,bir dilenci haline gelirsin.
Sayfa 14Kitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.