Tam bu kareye paylaşıp, eğlenip nöbet alanlarımıza geçmiştik.. Ama nereden bilebilirdik ki saatler sonra yanında nöbet tuttuğum arkadaşımın annesini kaybedeceğini yada daha nice bilmediğim hayatların söneceğini..Daha gerçekleşmemiş milyonlarca hayaller, söylenmemiş milyonlarca sevgi sözcükleri, vedalaşılmayan ayrılıklar, yetimler, öksüzler, evsizler, soğukta üşüyenler ve arada birşeyler yapmak için direnen agüzel insanlar.!
Dilerimkiii! Ve umut ediyorum ki imarlı inşalar yapılır ve bir daha böylesi bir katliam AA pardon afet gerçekleşmez.!