Mark Twain öykülerinin bir büyüsü var. Her dönemden günümüze seslenebilme kabiliyeti gibi bir büyüleyicilik. Adem ve Havva üzerinden insan doğasına dair birkaç günce, bu kitabın yarısına tekabül eden kısım. Belki varoluşsal sorgulamalar, cinsiyet arası farkların tezahürü, annelik duygusunun ezeli olduğuna dair bir ima... Sadık Hidayet'in Kör Baykuş'undan sonra benzer varoluşsal krizleri tebessüm ederek okumanın da mümkün olduğunu gösterdiği için yazara minnetle.
