Gün Batımı İzlemek Ciddiyet İster.
Geçtiğimiz hafta cuma günü terapiden çıktım. Karmaşık duygularımı ve düşüncelerimi yeni boşaltmış ve ferahlamış hissederken havanın yumuşaklığı içimde yürüme isteği uyandırdı. 20 dakikalık yürüyüşle kendimi sahile atıverdim. Gün yavaş yavaş batarken hava yaz akşamlarını anımsatıyordu. Deniz o kadar sakindi ki. Tam karşısına oturdum. İnsanlar bu gün batımına kayıtsız kalamadılar. Neredeyse çoğu kişi durup büyük bir ciddiyetle sadece gün batımını izlemeye başladı. Böylesi bir huzuru hissedemeyen veya buna vakit bulamayan insanlar için üzülmeden edemedim. Benim için unutamayacağım bir andı. Huzur ve sakinlik peşindeyim çoğunlukla. Ama bir o kadar da huzursuz ve heyecanlı biriyim. Güneşin batmak için acele etmeyişi gibi telaşsız bir hayat yaşamak istiyorum. Tüm ciddiyetimle izleyebildiğim kadar çok gün batımı izleyebilmek…
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.