Köydeki bazı yaşlılar ile konuştum. Sohbet arasında söz gençlerden açılınca, bir duraksama oluyor, sessizleşiyorlar. Gözlerini vadiden aşağıya çevirip, fısıldar gibi mırıldanıyorlar: “ Onlar büyük şehirlere gittiler, burada sadece biz yaşlılar varız.” Konuyu değiştiriyorum, anlıyorum ki, bu acı yalnızlıktan öte, yüreklerinin derinliklerinde sessiz çığlıklar, özlem duyguları çırpınıyor. Anado lu’nun binlerce köyü bugün aynı durumda, yaşlılara terk edilmiş, gençler büyük şehirlere göç etmişler.