Çok saftım bir zamanlar
İnandım kandırıldım.
Vatanıma, karıma, vazifeme,
Amirlerime dostlarıma
Köpek gibi sadıktım.
Belki bundan ötürü
Köpek yerine sayıldım
Yetmişime bir yaş kala
Teşhisimi koydular
Tam uyanacaktım
Bütün saçma şarkıyı
Bir baştan sona çizip
Kendi şarkıma başlayacaktım
Müsaade etmediler
Bana deli dediler
Ben şimdi geceleri
Bütün şehir uyurken
Gözümü hiç kırpmıyorum.
Mırıl mırıl, mırıl mırıl koza ören bir ipek böceği gibi yeni bir plak dolduruyorum, ama bu seferki sahibinin sesi değil vicadinin öz sesi.