Yaşımdan çok erken çöktüğümün farkındayım ama zaten insanı yaş değil, hayatı yaşlandırıyor. Bazen yaşadıkları, bazen de yaşayamadıkları. Kuracak hayali kalmayan, otuzunda bile doksana varabiliyor. Önce ruh pörsüyor, sonra beden de ona uyuyor. Bunu maalesef kendimden biliyorum. Gençken, önümde uzanan o uzun yola bakardım. Bugünse, yolun sonuna yaklaştığımın hoyrat, küstah, nadan alametlerini seyrediyorum.
Sayfa 81 - Hep kitapKitabı okudu
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.