Bir tek kez adını söyledi bana yalnızca. Melek, dedi. Bahçede. Manolya agacının altında. Benim adım Melek. Onu bile inanarak soylediginden kuşkuluyum şimdi. Melek diye birinin varlığına inanıyor muydu? Susması Melek diye birinin varlığını kavrayamamasından mı? Şimdi birden bire geldi aklıma bu. Öteden beri en anlayamadığım şey susması, hiç bir zaman hiç bir konuda özünü savunmaya kalkmamasıydı. Oysa belki de kurtarmaya, aklımca topluma kazandırmaya çalıştığım kadın kesin bir hiçyokluk içinde yaşıyordu da ben ayrımsayamadım.
·
2 artı 1'leme
·661 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.