İnsan kurbanı geleneği uzak doğu halklarında da saptanır. Gerçekte,
insanlığın geçmişine koşut bu inanç Türklerde de vardır. Ata tapıncında,
baba/ata, öldükten sonra ruhları aracılığı ile, aile bireylerini korur. Bu
yüzden onlara saygı gerekir. Hunlar her yıl mayıs ayı ortalarında atalara
kurbanlar sunarlar. Tabgaçlar atalara kurbanlar keserler. Türklerde ata
anıları kutsal sayılır. Mezarlara karşı yapılan saygısızlıklara ağır cezalar
verilir. Ata mezarlarına silah, değerli eşya, mücevher konur. Kimileyin ölen
başbuğun altın gümüşle bezenmiş donatımlı atı, kadını birlikte gömülür.
Öbür dünyada ikinci bir yaşamın varlığına inanılır. Bu inançta ruhlar
bengüdür. Göktürkçede, "tin" sözcüğü ruh anlamındadır.