Bizi birbirimize bağlayan, elektrik misali içimizde dolaşan bir enerji var. Hepimiz ampullere benziyoruz. Kimileri diğerlerinden daha parlak yanarken kimileri kaybolduğumuzda bize yolumuzu gösteriyor. Kimileri herhangi bir işe yaramayacak ya da ilgi çekemeyecek kadar sönük.
Kimileriyse patlak.
Hepimiz aynıyız ama farklıyız, karanlıkta parlamaya çalışıyoruz ama bizi birbirimize bağlayan ışık bazen göremeyeceğimiz kadar kısılabiliyor.
Bir ampul yanıp sönmeye başladığında, tamamen patlamadan el atmak gerektiğini düşünürüm.
Zira kimse karanlıkta kalmak istemez.
Sayfa 267Kitabı okudu
·
36 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.