Bir zamanlar… Galata Köprüsü’nde yürüyüş yaparken… 
Alaeddin Özdenören’in 
Unutulmuşluklar kitabındaki altı çizili bu sözün etkisini hayal meyal hatırlıyorum: “…Galata Köprüsü’nün parmaklıklarına dayanmış bekleyen.” O anda ise aklıma kardeşi 
Rasim Özdenören gelmiş ve onu arayıp bu kitabı okuduğumu söylemiştim. O da kitapta geçen bir sözü okumamı istemişti. Ben de işte altı çizili cümleleri okumuştum. -Rasim hoca, kardeşinin kitabını ne zaman okusam çok mutlu olurdu. Hatta kendi kitaplarından çok kardeşinin kitaplarını okuduğumda gözleri mutluluk saçardı. Ben de bunu fark ettiğim için Alaeddin Özdenören kitaplarını her kitap fuarı gününde alır, ona imzalatır ve o mutlu olsun diye bunu yaptığımı sadece kendime saklardım.- Sonra tabii, işi biraz espriye vurmuştu: “Seni orada birisi mi bekliyor, ondan mı gittin,” demişti. “Kardeşin de kitapta öyle diyor, ama yanlış yazmış olmalı. Burada kimse yok.” Sonra da, bu cümlenin hatalı olduğunu söyleyip şöyle bir düzeltme yapmanın uygun olduğunu vurgulamıştım: “Bu kızı bekleyen hiç kimse yok. Ya da kız erken gelmiş, erkek ise gelmeyi hiç düşünmemiş.” Bunları söyleyip gülerken çok eğlenmiştik. Ve o gün konuşmamız, Rasim hocanın şu sözleriyle kapanmıştı: “Sen de bir daha oraya zamanında git. Kimseyi de bekletme.” 📖🫣
·
2 artı 1'leme
·16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.