Bir baba, diye düşünüyorum, üç erkek kardeş. İkisi birbirlerini boğazlayacaklardı neredeyse, sırf içinde yetiştikleri dünya yüzünden. Maruz kaldıkları onca yalan yüzünden.
Kelimeler tohumlar gibi, küçükken yüreğimize yerleşiyorlar.
Büyüdükçe ruhlarımıza kök salıyorlar. Güzel kelimeler iyi yetişiyor içimizde, gelişip güzelleşiyorlar, kalplerimizi güzelleştiriyorlar. Omurgamızın çevresinde sağlam gövdeler oluşturuyorlar, kendimizden emin olmadığımız zamanlarımızda dayanacağımız ve güç alacağımız desteğimiz oluyorlar. Ama kötü kelimeler, kurtlanmış ağaç gövdeleri gibi içten içe kemiriyor benliğimizi, ruhumuzu bomboş bırakıp başkalarına duyarsız hale getiriyorlar. Hepimiz içimizdeki ağaçlardan yetişen meyveleri yemeye mahkûmuz, boynumuza sarılan dallara tutsağız, her sözcük bizi boğup öldürebilir yavaş yavaş.
Sayfa 310 - DexKitabı okudu
·
52 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.