Charles Dickens ın 13.romanı. Daha oturmuş bir edebi kalite oluşmuş durumda o nedenle. 14 romanı olduğunu düşünürsek, edebi tarzı çok net oturmuş durumda. Bildungsroman yani bir çocuğun yetişkinliğe geçişindeki yaşadıklarının anlatıldığı bir roman türü. Çocuğumuzun adı Pip. Pip i çok seveceksiniz. Benim bugün itibari ile en sevdiğim ana karakterlerden birisi oldu bile. Kitap, birinci tekil şahıs ağzı ile yazılmış. Bu tarz Dickens için özel. Çünkü

David Copperfield hariç hiçbir kitabında yok ve gayet de güzel uygulamış. Londra kent hayatını ve dönem İngiltere sini görmek içinde kitap oldukça bence önemli bir yere sahip olmalı. Abel Mahwitch adında bir mahkum hapishaneden kaçar, ayaklarında kelepçe vardır, çözülmesi için doğal olarak çok keskin bir testereye ihtiyacı vardır. İşte o esnada bizim anakarakter Pip ile karşılaşır. Pip ona testere konusunda yardım eder, ama ekstra olarak da bir turta verir. Abel e göre testere korkudan, turta ise iyi bir kalbe sahip olmasından dolayıdır. İşte o turta tüm hayatını Pip in değiştirir. Karakterleri cidden çok farklıydı : Bayan Havisham tam bir ruh hastasıydı, Estella çok soğuk biri idi, demirci Joe ise yaptığı işin tersine hem eşine, hem de çevresine karşı nazikti. Pip den hiç bahsetmeyeceğim bile. Saf aşık, iyi kalp örneği idi. Çok hayran kaldığım bir karakter oldu. Pip ve Estella nın aşk hikayesi bence tatmin edici düzeydeydi. Yanlış büyütülmüş bir çocuk olarak değerlendirirsek Estella yı yaşattığı her şey bu ortamda olabilecek en üst düzeydeydi. O nedenle Estella ya kızamadım hiç. Ne gördü ise onu yansıttı. Çünkü çocuklar aynadır. Gelelim Bayan Joe ve Dolge konusuna. Bayan Joe antipatik bir karakterdi. İyi bir üvey anne profili değildi. Pip e köpek gibi davranıyordu. Ama gel görelim Pip ona hiçbir zaman saygısızlık yapmadı. Dolge ise tipik bir kötü karakterdi. Soğuk, çıkarcı, kıskanç. Bayan Joe ya bir saldırı olur ve saldırıdan dolayı davranışları Pip e karşı keskin bir biçimde değişir. Saldırıyı yapanın kim olduğunu zaten kitabı okurken kolay bir şekilde tahmin edebiliyorsunuz. Yine aynı şekilde avukat Pip e zengin olduğunu, ama mirası kimin verdiği söylemeyeceğini dediklerinde de mirasın kimden geldiğini anlıyorsunuz. Pip bir demirci çırağıdır, hayali de demirci olmaktır ilk başlarda ama artık Londra da bir mirastan dolayı zengin hayatı yaşamaya başlar. Zengin hayatını arzulamasının tek nedeni aslında bence Estella dır. Çünkü Estella asil biri, onunda centilmen biri olması lazım. Para yani bir araç. Ayrıca bazı geçmiş parçaları birleştirme konusunda yani ilerleyen sayfalarda o yaşananları önümüze çıkarma konusunda Dickens bence bir üstad. Tasarısı harika. Birden fazla iyi karakter ve olay birleştirmesi var aynı kitapta ve hepsi müthiş. Drummle bir başka sinir olduğum karakterdi. Bu karakterde de şunu gördüm: Centilmenlik altyapı ile, çevre ile, okumayla, anne baba ile vs ilgili değil. Tamamen içinden gelecek bir insanın. Hiçbir eğitimi olmayan Pip ondan en az 100 kat daha centilmen bir karakterdi. Dickens bu eserden hayatta iken 100 bin sterlin kazanmıştır. Yani o günün parası ile harika bir para.

İki Şehrin Hikâyesi nden sonra okuduğum ikinci kitabı oldu. İkisi de harika kurgulu eserlerdi. İki şehrin hikayesi tabii dünya roman tarihinde aşırı özel bir yerdedir. Psikoloji ve genel ahlak konusunda verdiği mesajla kitap net özel bir yerde olmalı. Gotik bazı tarzlar, hiciv, komik bazı sahnelerde yine mevcuttu. Ayrıca girişte bahsettiğim tarihi dokuda kesinlikle çok önemli bence. Pip in ismi ile olan kısımları görünce araştırdım biraz. Babasının mezar taşında Philip Pirrip ismi geçiyor. Buradan başka kitapta isim geçmiyor. Sınıf ayrımı kavramı yine aleni şekilde kitapta bağırıyor. Pip fazlası ile kendini geliştiriyor ama demirci yetim çocuğu altyapısından bir türlü çıkamıyor.Ayrıca İngiliz Emperyalizmine de bazı yerlerde değinilmiş. 2011 yapımı İngiliz BBC yapımı 3 bölümlük dizisini de öneririm. Süper bir uyarlama idi, bazı eksiklikler tabii var ama 3 bölümden oluşan Pip in hayatına 3 bölümlük bir bakış bile beni tatmin etti. Kitaba puanım tabii ki 10.