Gece ilerliyordu. Gökyüzünü, birkaç yıldızı ve biraz da yeşillik gördüm. Bu ilk hissetme hali nefis bir andı. Varlığımı sadece orada hissediyordum. Sanki hayat o anda doğuyor ve gördüğüm bütün nesneleri hafif varlığımla dolduruyordum. Tamamıyla o ânı yaşıyor, başka hiçbir şeyi hatırlamıyordum. Kimliğim ve başıma gelenler konusunda en ufak bir fikrim yoktu. Ne kim olduğumu ne de nerede olduğumu biliyor; ne acı, ne korku ne de endişe duyuyordum. Akan kanıma, bir dereye bakar gibi bakıyor, hiçbir şekilde bu kanın bana ait olduğunu düşünmüyordum. Bütün benliğimde öyle mutluluk verici bir huzur hissediyordum ki, bu olayı ne zaman hatırlasam insanlarca bilinen hiçbir zevkle karşılaştırılamayacağını düşünüyordum.
Sayfa 17Kitabı okuyor
49 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.