İnsan bazen aynı olay üzerinde haddinden fazla kalır. Üzerine gider, oldurmaya çalışır, ümidini kaybetmez. Sonra bir bakar, öyle bir noktaya gelmişki: Yorulmuş, kırılmış, tükenmiş...
Hayat hesaplarla ilerleyebilecek bir olgu değil ki... Olmuyorsa olmaması gerektiği için olmuyordur. Gereksiz çaba sarfettiğimiz şeyler bugüne kadar bize ne fayda sağladı? Zararı faydasını yok etmedi mi?
Ziyan olmamak için bazen bırakmak gerekli...
اليف