Benim isteğim ortak bir kurtuluş.
Şu anda da ışık mışık gördüğüm yok.
- Nasıl olur? dedi. Nasıl olur anlamıyorum. Capcanlı, kıpır kıpır, tam karşımızda ve bize doğru yaklaşıyor.
- Hayır, görmüyorum, dedim. Eğer sen görüyorsan... Omuzlarından tuttum. Amaamı sezdi.
- Hayır, dedi. Hayır, kendi yapamadığınız bir şeyi bana yaphrmaya kalkışmayın.
- Madem ki görüyorsun ışığı, atla,
·
53 görüntüleme
Evrendeki bütün oluşumlar toplumsallaşmak zorundadır. Kendilik, kendi başınalık diye bir şey yoktur, bu kapitalist modernitenin yarattığı bireysellik hastalığına kapılmak ve “bana dokunmayan yılan bin yaşasın” tarzı bireyci söylevler saçma olduğu gibi aynı zamanda yılan gibi kendi kuyruğunu sokmaya vardırır. Kendimizi düşünsel anlamda bile bu dünyayla olan ilişkimizden asla soyutlayamacığımızı -en inançlı kişinin bile- görmesi gereken budur. En nihayetinde bir güç var onların istedikleri gibi yaşamak zorunda bırakılmışızdır ve buna ne kadar yaşamak denirse!
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.