İnsan ruhu bazen acıyla o kadar iç içe olur ki acı onu öylesine derinden yaralar ki muayen bir zaman diliminden sonra İnsan kendi tabiatında gelen güzide meziyetleri gözardı edip hayatta asla tasvip etmediği şeyleri kendine bir mutluluk kaynağı olarak görüp kendini bununla avutma çabası içine girebiliyor,çünkü insan algısı farklı zamanlar da çok farklı şekilde tezahür edebiliyor ve bunun neticesi sonunda böyle yolların eğilimine girebiliyor maalesef
Yalanın rengi önemli karşı taraftan geldiğinde.Ama kendinize de yalanlar söylüyoruz bazı durumları atlatmak için ama eninde sonunda gerçek gerçekten karşına çıkıyor.Yalana bulaşmamak en iyisi bence .