Çok sevdiğim 
Nietzsche Ağladığında da geçen bir cümle var “hakikatin ne kadarına dayanabilirsin?” Bazen, insanlar tabiatları gereği gerçeklerin ağırlığı karşısında ezilir, un ufak olur. Hayat öğretir, bazen yalanlara inanmak iyidir. Her yalan acı vermez tıpkı her gerçeğin mutluluk getirmediği gibi. Ne zaman birine yalan söyleyecek olsam hep şu soruyu sorarım, hakikatin ne kadarına dayanabilir?
Geçici bir iyilik
" Kendime yalan söylemeye başladığımdan beri , kimseye inanmıyorum..."
ÇİNGENELER ZAMANI...
Hayat bu replikten ibaret bazen...
Bazen yalan gerçekten daha tatlı geliyorsa inanmayı tercih edebiliyor insan…
Gerçeği her an tercih etmeli insan...
İnanmaz insan. Her ne kadar inanmış gibi yapsa da içinde o gerçeği bilmenin rahatsız edici hissi sürüp gidecektir. Ya da ben böyle düşünüyorum diyeyim.
Doğrusunu bildiğiniz yalanları dinlemek daha eğlenceli
Ya da inanmış gibi yapmak ... 
Alper
"Bırak hakikat incitsin seni, bir yalan avutacağına" diyor 
Kemal Sayar
Çoğu bazen 🙋♀️
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.