Bende Zeze gibi kalbimde bir sürü insanı öldürdüm
Brezilya edebiyatının klasiklerinden 
Şeker Portakalı,
José Mauro de Vasconcelos 'un başyapıtı kabul edilir. Yetişkinler dünyasının sınırlamalarına hayal gücüyle meydan okuyan Zezé'nin yoksulluk, acı ve ümit dolu hikâyesi yazarın çocukluğundan derin izler taşır.
Beş yaşındaki Zeze hemen her şeyi tek başına öğrenir.Çok zeki ama bir yandan da yaramaz bir çocuktur.Hem ailesinde,hem yaşadıği mahallede onun yaramazlıklarından usanmış.Her yaptığından dolayı sürekli ailesi tarafından dayak yer.Sürekli dövüldüğü için artık kötü bir çocuk olduğunu düşünür.Hiçbir çocuk ne yaparsa yapsın ailesi tarafından öldüresiye dövülmeyi haketmez.Sırf bu yüzden Zeze babasını öldürmeyi düşünür.Ama öyle gerçekten öldürmek değil onu zihninde,kalbinde öldürür.
Zeze'nin hayatındaki en büyük sırdaşıysa,anlattıklarına kulak veren ve Minguinho adını verdiği bir şeker portakalı fidanıdır.Hayatında onu gerçekten dinleyen ve anlayan bir ağaçtır.
Zeze'nin en sevdiği ve anlaştığı hatta babası yerine koyduğu bir arkadaşı var.İsmi Portuga. Portuga onu dinliyor,onunla konuşuyor,onu eğlendiriyor ve her sorusunu cevaplıyor.O yüzden onu çok seviyor.Hatta onun için uslu durmaya bile başlamıştı.Ama sonunda Portuga'ya tren çarpıyor ve ölüyor.Bu Zeze'yi çok üzüyor.Onun ardından çok kötü hastalanıyor ve şu sözler dökülüyor:" Biliyor musun,Godoia,artık istemiyorum.İyileşirsem yine kötü bir çocuk olacağım.Sen anlamıyorsun.Artık uslu durmamı gerektirecek kimse kalmadı."
Zeze o kadar hasta oluyor ki herkes yeter ki iyileş yine yaramazlık yaparsın ama kimse seni dövmez diyor.Bir insan ancak hasta olurken yada öldükten sonra mı kıymete binmeli.Öncesinde onu sevdiğinizi gösterseniz olmaz mı?Zeze çocukluğu boyunca hep dayak yedi,neden ? Sırf onlar istediği gibi uslu bir çocuk olmadığı için.Ama bir çocuk uslu uslu oturuyorsa bir sıkıntı vardır zaten.Çocuk dediğin oynar,zıplar,yaramazlık yapar.Bu onu dövmemiz için bir sebep olmamalı.
Çocukları nasıl yetiştirirsek geleceği ona göre şekillenir.O yüzden onlara olabildiğince severek yetiştirelim ki gelecek neslimiz sevgi dolu olabilsin.Her ailede okunması ve ders çıkartılması gereken bir kitap.Mutlaka okuyun.
·
632 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.