“…Kedim Mazlum’a iyi bakın. O iyi bir kedidir, huysuzluk yapmaz, fazla bir şey istemez. On iki yıl önce onu sokaklardan, gözleri görmeyen, üstü başı kir ve çamur içinde yavru bir kedi olarak evime almıştım. Veteriner hekim arkadaşım: “Artık çok geç, görmesi imkânsız. Şu ana kadar yaşaması bile bir mucize, tekrar sokağa bırakılırsa yaşayamaz, sahiplenilmesi lazım” dediği an onu evime ve yüreğime çoktan kabul etmiştim.
Sayfa 28 - Baygenç yayıncılıkKitabı okudu
·
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.