Geceleri gelen mesajlar o kadar korkunçtu ki benim bunları yazmaktan pişman olduğumu anlıyor ve iyiliğim için okumamış gibi davranıyordu. Geceleri yolladığım o öfkeli mesajlardan dolayı pişmandım, sabah uyandığımda pişmanlık hissediyordum, gece neler yazdığımı düşününce korkunç panikliyordum, ancak Astrid'in bunları okuyup ya da okumadan göz ardı etmesine de bozuluyordum, çünkü bu öfkeli gece mesajları en gerçek olanlardı ve bana doğruyu söylemenin yasak olduğu, doğruyu söylersem cezalandırılacağım öğretildiği için onları yazdığıma pişman oluyordum.
Sayfa 67 - SirenKitabı okudu
·
73 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.