Bu kitap bence herkesin mutlaka okuduğu ve gençliğinde özellikle okuması gereken bir kitap. Zeze'nin küçük bir çocuk olmasına rağmen bu kadar itilip kakılması bir yana, birde ailesinin bile desteği olmadan yaşama tutunmaya çalışması cidden aşırı duygu içerikli. Şeytan'ın çocuğu gibi bir itham ile çağrılması, dövülmesi hadi bunları da geçtim her çocuk gibi yaramaz olmasına rağmen farklı muamele görmesi aşırı derecede sinir krizi geçirmenize neden olabiliyor. Bunların yazarın kendi hayatından birer parça olması da kurgu olmasının ötesindeki gerçekliği ile içimi dağlamadı değil. :/ Ne yazıkki kitabın bir yerde akıcı ise bazı yerlerini akıcı bulmadım . Ama bu kitabı sevmeme engel değil tabi ki. İkinci kitabı olan Güneşi Uyandıralım'a da şimdi başladım. Bitirdiğim de ki bu daha bir duygusal gözüktü gözüme sizinle paylaşmak için can atıyorum. ^^
