"Bakın,Allah'ın Elçisi'nin huzurunda seslerini kısanlar var ya,işte onlar kalpleri,kendisine karşı sorumluluk bilinci ile (doldurularak) Allah tarafından sınananlardır; onlar için bağışlanma ve büyük mükafat vardır." (Hucurat,2-3)
Âyeti nazil olduktan sonra Abdullah b. Zübeyr şöyle demiştir:
"Bu âyet nazil olduktan sonra Ömer b. Hattab,Hz Peygamber sallallahu aleyhi veselleme bir şey söyleyeceği zaman,sanki bir sır söylüyormuş gibi fısıldayarak konuşurdu. Sesini o kadar kısardı ki bazı sözleri anlaşılamaz ve tekrarlanması istenirdi.
Hadis Âlimi imam Zehebi büyük Âlim Muhammed b. Sirin'in biyografisinde şunları kaydeder:
"Bekkâr b. Muhammed,Abdullah b. Avn'dan şunu nakletmiştir: "Muhammed b. Sirin, annesinin yanında olduğu zamanlarda sesini o kadar kısardı ki,onu tanımayan biri kendisini görse,hasta olduğu için sesinin çıkmadığını sanırdı."
"Bir gün annesi Abdullah'ı çağırdı. Abdullah annesine cevap verirken sesini yükseltmişti. Akabinde hemen korkuya kapıldı ve iki köle azat etti."
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.