Gidecek hiç bir yeri yokmuş gibi seviyorum seni. Sığınacak. Kaçacak hiç bir yeri yokmuş gibi. Aklının kıyısından bile geçmediğimi biliyorum ama. Aklımın bütün kıyılarını işgal ediyorsun. Beni düşünmediğini. Özlendiğini biliyorum ama. Seni düşünmeden. Özlemeden yapamıyorum. Bunun nasıl bir çaresizlik olduğunu anlatacak kadar güçlü değilim dilim, edebiyatım. Oralarda bir yerlerdesin ama seni göremiyorum. Sesini duyamıyorum. Sana dokunamıyorum. Ve bu hep böyle gidecek biliyorum.
Gidecek hiç bir yerim yokmuş gibi seviyorum seni. Kaçacak. Sığınacak hiç bir yerim yokmuş gibi. Ama anlatamıyorum...
Ümit ÜSKÜDAR