•Korkuyu Beklerken - Oğuz Atay•
"Ben yoktum; hatta ben yokum, olmadım diyemeyecek bir yerdeydim; Kelimeler bile yan yana gelerek beni tanımlamak istemezlerdi."
Korkuyu Beklerken
Merhabalar... Ölümsüz yazar Oğuz Atay'ın Korkuyu Beklerken isimli kitabının kendimce incelemesini yapmak istiyorum. İlk okuduğum en bilindik, en meşhur roman Tutunamayanlar'dı. Tabi Tutunamayanlar beni çok zorlamıştı. İlk okuduğumda yarım bırakıp aradan zaman geçince okumuştum.
Korkuyu Beklerken, Oğuz Atay'ın hikayelerden oluşan, birden fazla anlatım tekniğini bir arada kullandığı mükemmel kitabı. Genellikle Oğuz Atay'ın kitaplarına başlarken bu kitabı öneriliyor fakat bu kitabı da oldukça zorluydu kanımca. Oğuz Atay, kendine özgü üslubuyla 8 ayrı hikayede karakterlerin ruhsal çalkantılarını, iç dünyalarını, aydınlık yanlarını, karanlık yanlarını, bunalımlarını, korkularını, yalnızlıklarını, içsel çatışmalarını, acıyla ve hüzünle dost olmalarını ironi dolu bir dille aktarıyor. Kitapta monologlar harika tasvirlerle can bulmuş ve insan kendini karakterin benliğinde hissediyor. Bunu yansıtan yazarlara bayılıyorum. Benim en beğendiğim hikâye kitabın da ismini aldığı Korkuyu Beklerken'di. En duygulandığım ise Beyaz Mantolu Adam'dı.
Ne kadar şey yazarsam yazayım Oğuz Atay'ın edebi kişiliğini anlatmaya benim kelimelerim yetmez. Sona gelirken kitabın içindeki hikâyeleri sıralamak istiyorum; Beyaz Mantolu Adam, Unutulan, Korkuyu Beklerken, Bir Mektup, Ne Evet Ne Hayır, Tahta At, Babama Mektup, Demiryolu Hikayecileri - bir rüya. Bu hikayeleri okuyup irdeledikçe, üzerinde düşündükçe ( her ne kadar sonları muallakta kalsa da.) hepimiz kendimizden birer parça bulabiliyoruz. Okumayı düşünen okurlara tavsiye ederim. Gerçi bir ben kaldım galiba okumayan ama.:))
Kitaplarla kalın hep....
Sevgiler.<3