Rüzgarı Saçlarına Alan Kadın
Bir kadın tanıyorum. Rüzgarda saçlarını kesinlikle açık bırakır ki rüzgar gelsin saçlarını gökyüzüne değdirsin. Saçları bulutlarla dans etsin. Mavilikler içinde gözleri kaybolsun serin rüzgarda... Bu kadın çok şiirsel bakışlara sahip. Her rüzgarda kendini bırakır dizelere... Ah birde en sevdiği mevsim sonbahardır. Çünkü rüzgar o zaman güçlü eser saçlarına...
Bu kadını hüzünlü çok az görürüm. Ama bilirim içinde kaç tane ateşe daha çok yansın diye odun attığını.. Gülmeyi, güldürmeyi çok sever... Güldüğü zaman kısılan gözlerinin manzarası hiçbir yerde yoktur. Tabi gamzeleri. Herkese belli etmez melek gamzelerini... Bu kadın aynı zamanda çok inatçıdır. Kafasını koyduğunu ne olursa olsun yapar. Çünkü eğer hayatla inatlaşmazsa çoktan kaybettiğini bilir. Denemekten hiç bir zaman vazgeçmez. Yağmurlar onu durdurmz. Çünkü bile isteyerek ıslanır her yağmurda... Yüzüne değen yağmur damlaları hatalarının esintisidir. Kaç yağmur damlası düştüyse ruhuna o kadar acı çekmiştir... Bu kadın aynı zamanda çiçeklerin içinde yaşamayı çok sever. Doyamaz çiçeklere bakmayı ama bilmez ki kendiside bir çiçektir. Ben bu kadını çok seviyorum. Her şeye rağmen tutunup umuda hiç bir zaman yaşamdan vazgeçmeyeceğini çok seviyorum....
Elif SEVİL 🦋