Ağlamak geliyordu içinden. Evde olsaydım, diye düşündü, ağlaya ağlaya uyuyakalırdım. İçindeki boşluk sık sık ağlatıyordu Selda'yı. Hayatının nabzı ne kadar düşüktü. Sanki hamurunda bir șey eksik bırakılmış, Selda büyüdüğü, her yıl bir yaș daha aldığı halde, hayatın
yakıcı tadının alındığı o tamlığa, o biraz azametli olgunluğa varamamıştı. Yaşadığı yıllara bakıyor ve şu dünya üzerinde kendinden başka herkesin, herkesin değilse bile bazılarının, hayatta kan ter içinde kalarak derin damarlar
kazdığını, kendisininse kumun üzerinde hemen kaybolacak bir iz brakmakla yetindiğini düşünüyordu.
Sayfa 208Kitabı okudu
·
42 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.