SAKLA YAMALARINI KALBİM.
Ne zaman saklamaya kalksam bir şeyi, onunla beraber kayboluyorum Ve ne zaman yama yapsam yitirdiklerime, ilkin o yamadan sızmaya başlıyor hüzünlerim. Dikişler kanatıyor yamalarda insan ömrünü ve dikişlerin açtığı yaraya Yama yapabilecek hiç kimse yok şu hayatta.
Her gelen, giderken yüreğinden sökeceği yer kadar Yamayla geliyor.
" İnsan, sığmıyor insana Havel" (syfa 135)
Herkesin bir sığınağı vardır şüphesiz. Nedense her sığınak bir insandır başka bir insan için. Bir kuşun kanatlarına, bir kedinin rüyalarına, bir köpeğin dostuğuna, bir ağacın dallarına sığınmak neden gelmez aklımıza. Çünkü onlar isteyerek yıkamazlar o sığınakları başımıza.
SAKLA YAMALARINI KALBİM.!!
Mümkünse, ört üstünü kendinin. Üşütme. Açık yara enfeksiyon kapar. Benim senle uğraşacak halim yok.
SAKLA YAMALARINI KALBİM..!!
Yaralarını belli edersen üstüne basar insanlar. Üstü açık yaralara daha meyillidir insanlar. Ta ilk insandan beri neden hiç durmuyor bu yaralardan akan kanlar. İşte bu yüzden...
SAKLA YAMALARINI KALBİM..!!
Adem baba bile kendi dikti yamalarını, Havva Ana da . İğne iplik bulurum sana ama
SEN ::
SAKLA YAMALARINI KALBİM..!
---////--/--////---\\\----\\\\/--/\/\/\//\//-----
Şiir kitaplarının böyle olanlarını seviyorum. Hissettiren, her telden bir kaç mısrayı gönlüme doldurabilen cinsinden. Çok güzeldi ilk şiirden son şiirine kadar. Kesinlikle okumanızı tavsiye ederim.
Keşke saklayacak tek yama bulamasa insanlar kalplerinde şu hayatta. Yamasız ve amasız yarınlar umuduyla.
Saygılarımla...
