Dostoyevski' nin okuduğum ilk eseri. Bir arkadaşımın 'Kumarbaz' ya da 'yeraltından notlar' la başla demesiyle elime ulaştı diyebilirim. Öncelikle şunu belirtmeliyim ki esere ilk başladığımda gece 23.00 civarıydı ve 3.kısıma geçtikten sonra bıraktım nedeni ise gerçekten o kadar değerli buldum ki 'bu saatte okunulmayacak kadar güzel' dedim. zaten bugün de kısa süre içinde bitti. Kitabı ilk okuduğumda yazarın yazdıklarıyla düşüncelerim o kadar örtüşüyordu ki hayran kaldım. (george orwell'dan sonra en sevdiğim 2. yazar oldu.) Üstelik ondan önce okuduğum Çehov'un kabuğuna sinmiş adamla benzerlik gördüm. bunu da eserin sonunda "Oturduğum daire beni insanlar aleminden gizleyen bir kabuk, bir bir mahfazaydı.." cümlesinden anlıyoruz. Sadece bu cümleden değil yazar içinden gelen bir sürü şeyi hayata dökemiyor. Evet şimdi masadan kalkacağım deyip sabaha kadar oturuyor. İncelemelere bakıp da kitap seçen bir sürü arkadaşımız var gerçekten tam anlamıyla kitapları anlatamıyor olsam da okumaya değer bir baş yapıt. son olarak 139. sayfadan bir kesit paylaşmak isterim. bunun incelemede yer alması gerektiği kanısındayım. "..Bizi tek başımıza bırakın, elimizden kitapları alın o saat şaşkına döner, ne yana gideceğimizi, kimden yana çıkacağımızı, kimi sevip, kimden nefret nefret edeceğimizi bilemeyiz. İnsan olmak, yani gerçek, kendi vücuduna sahip, kanlı canlı bir insan olmak dahi bize güç geliyor; bundan utanıyor, ayıp sayıyor, bildik, genel anlamda insan olmaya çabalıyoruz hep. Aslında biz ölü doğmuş yaratıklarız; zaten çoktandır canlı olmayan babalardan dünyaya geliyoruz ve bundan da gittikçe daha çok hoşlanıyoruz. Bundan zevk alıyoruz. Yakında bir kolayını bulup doğrudan doğruya fikir dölleri olarak dünyaya geleceğiz. Ama yeter bu kadar; daha fazla "Yeraltından" yazmak istemiyorum..." Unutmayın dostlar; OKUYUN! OKUTUN!

Yeraltından NotlarFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2020129,9bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Çiçek eren