Yine de sürgünden sonrasıyla başlamışsınız. Sürgünden öncesi Dostoyevski’nin emekleme aşamasıdır, çocukluğu gibidir, bir insanın çocukluğuna inmeden yetişkinlikte düşündüğü ve bize aşılamaya çalıştığı duyguları da anlayamayız diye düşünüyorum. Herkesin beğendiğini ben de bazen beğenmeyebiliyorum. Mesela sırf bu yüzden hiçbir Adele şarkısını dinlemedim, Danla Bilic videosunu izlemedim ya da Debbie Macomber, Sarah Jio, Kahraman Tazeoğlu gibi yazarları okumadım.