Gönderi

Bir kadın, deniz kenarında yalnız dolaşır. Saçları rüzgârda uçuşur. Arada gözlerine inen saçlarını eliyle geriye atar ve yalnız dolaşır. Denize bakar. Bakarken gözlerini kısar, alnı kırışır. Denize bakar ve çekirdek yer. Bir banka oturur, bacak bacak üstüne atar. İnce bilekli düzgün bacakları vardır ve farkında olmadan ayağını sallar. Geçmişi düşünür; akıp giden zamanı, bir bir sönen coşkularını. Yaşadıkları başka bir kadının yaşamını aitmiş, bir gün kendi yaşamını yaşayacakmış gibi gelir. İyi ki deniz vardır, gemiler vardır, alıp başını gidemese de, alıp başını gitmeler vardır.
Sayfa 11 - Can Yayınları
··
67 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.