“Nereye gitti bu insanlar? Neden artık yoklar? Neden bizi terk ettiler?”
Sait Faik okurken bu sorular benim de aklımdan geçti. Halkın içine karışmış, onlardan olmuş, mütevazı, sıradan yaşayan ama sıra dışı olan, savruk yaşamı bazen hikayelerine de yansıyan, gönlü insan sevgisiyle dolu Sait Faik gibi güzel insanları özleyeceğiz.
Yüreğinize sağlık. Su gibi akan yazınızı keyif alarak okudum.
Yakın zaman önce “İnce Memed”i okumuştum. Yaşar Kemal’in kadim dostu Zülfü Livaneli, Yaşar Kemal’i anlatırken içinde Sait Faik de geçen bir anekdot aktararak dinleyenlerini gülümsetiyor. Aklıma gelmişken ben de paylaşmak istedim.
Sait Faik bir gün, kol kola girmiş aşağı doğru yürüyen Aşık Veysel’le Yaşar Kemal’i görür. Onlara “Merhaba!” deyip Çiçek Pasaj’ına koşmuş. Bütün şairler, aydınlar orada.
“Millet!” demiş. “Çok acayip bir şey gördüm!”
“Ne gördün?”
“İki adam gördüm, tek gözle yürüyorlardı.”