Bu kaçıncı mabedim,
Sınırlarım...
Yok sayışların.
Ya çaresizliğim,içimin en derininden de derininde en içimde kayboluşlarım.
Vurgunum,
Sahilden değil bu kez denizden vurgunum .
Kayboluşum,
En zifiri karanlıkta değil en aydınlık sabahta gidişin...
Ya yakışın
Ateşin sıcaklığı değil bu bedendeki,buzların acısı tenimdeki ..
Göğsümü döven bu kara delik senin sessizliğin.
Konuşurken,gülüşürken havada kalan o sessizliğin..
Yaralayışın
En saklı hazinelerimi bulupta ortaya çıkarışın.
Engel olamamışım.
Sensizlikte,öyle güzel seni yaşarken
Herşeye rağmen en olamayışım.
Belki de kavurucu rüzgarlar estiren rüzgarda son oluşum.
Son kez dudaklarım;
Seni sevişim...
...
Seni koruyuşum...
....
Fakat senin acımasızca öldürüşün...
E.C.BULAT
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.