"...tohumları çok derine ekmediğimi, suçun toprakta, arsada, kasabamızda olduğunu söylüyorum. Şu anda bile bu ülkenin bütün topraklarının o yıl kadife çiçeklerine düşman olduğunu düşünüyorum. Bu topraklar belirli türdeki çiçeklere yaramıyor. Belirli tohumları beslemiyor. Belirli meyveleri vermiyor, toprak kendi istenciyle bir şey öldürdüğünde biz de boyunlarımızı büküp kurbanın yaşama hakkının olmadığını söylüyoruz. Yanlış yoldayız kuşkusuz ama önemli değil. Artık çok geç." Bu alıntıyla başlamak istedim çünkü kitabı, kitaptaki dramı ve siyahi insanların -kimi zaman kaçınılmaz- acılarını özetleyen satırlar bunlardı. Evet, bu topraklar belirli türdeki çiçeklere yaramıyor. Bu topraklar diğer çiçeklere yaşam hakkı tanıyor. Bizler de boyunlarımızı büküp kurbanın yaşama hakkı olmadığını söylüyoruz. İstenmemeyi, yok sayılmayı, ayrıştırılmayı kurbanın, çiçeğin suçu sanıyoruz. Toni Morrison, Amerikan edebiyatının en değerli kalemlerinden. Siyahiler üzerine, çarpıcı gerçekleri çarpıcı bir üslupla yazıyor. Kendini güzel olursa, güzel beyaz kızlarınki gibi masmavi gözleri olursa sevileceğine inandıran bir siyahi kızı başka nasıl anlatabilirdi ki? Çirkinliğinden kurtulmak için masmavi gözler isteyen, en mavi gözleri isteyen küçük kızın masumiyetini nasıl ifade ederdi yoksa? Dönemi, dönemin yaşantısını ve kendilerine yapılanları çok güzel betimleyen bu kitabı, özellikle Amerika'da siyahilerin yaşantılarını merak eden, mücadelelerine ilgi duyup destek olan herkese öneririm. Toprağın kendi istenciyle öldürdükleriyle karşı karşıya kaldıklarımızla boynumuzu eğmek yerine toprağa karşı durmak dileğiyle. Kitap incelemeleri ve alıntılar yaptığımız instagram sayfamız: @cavdartarlasinda

En Mavi GözToni Morrison · Can Yayınları · 20122,004 okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aslıhan