" Öyle bir şey yazmak istiyorum ki yukarı bakılsa mavi ve her zaman mavi; aşağı siyah her zaman siyah... Bir şey ki mavi ve siyah olsun." diyor Ahmet Cemil kitabın en başında ama kitap öyle ilerliyor ki kalp kırıklıklarının dokunaklı siyahlığı tüm maviyi yerle bir ediyor. Yazarın tasvir gücü öyle yüksek ki kitabı bitireli biraz zaman olsa bile hala Ahmet Cemil'in o hüznünü taşıyorum. Dokunaklı, hüzünlü, siyaha boyanmış bir mai.
