Gökyüzünden mi inip bana ulaştın, söyle! Sanki rüyada gibiyim şimdi. Ama sahiden var olduğuna, maddeden oluşmuş olduğuna bir türlü inanamıyorum. Gücenme ama, bana izin ver de hakkında bütün düşündüklerimi söyleyebileyim. Dilediğimce uzun konuşmak istiyorum senin hakkında. Evet, söyle bakalım, kimsin sen, benim güzel meleğim? Ruhum benim... Yüreğimi nasıl keşfettin?.. Anlat bana, ne zaman kardeşim oldun? Durma, her şeyi anlat şimdi. Bugüne kadar nerelerdeydin? Daha önce neredeydin? Oturduğun yerin adını söyle; orada sevdiğin, beğendiğin özlemini çektiğin neler var? Havası sıcak mı, gökyüzü duru muydu oranın? Senin sevdiklerin, seni sevenler, içindeki duyguları ilk uyandıranlar kimlerdi, söyle! Küçücükken seni sevip şımartan, nazlandıran, büyüten bir annen var mıydı? Yoksa hayata benim gibi kimsesiz mi başlamıştın, söyle... Söyle, her zaman bugünkü gibi miydin? Nasıl rüyalar görürdün, söyle... Gelecek için neler planlıyor, neler düşlüyordun; hayallerinden gerçek olanlarla olmayanları... Her şeyi, ama her şeyi anlat. Genç kız kalbin ilk kez kimin için acılara gömüldü? Ne adına ver-din ona, yüreğini? Ya ben sana onun adına, senin için ne verebilirim? Söyle, söyle... Yüreğini nasıl, neyle kazanayım benim güzel, tatlı meleğim? lşığım, kardeşim, haydi söyle bana! Durma!

Ev SahibesiFyodor Dostoyevski · Oda Yayınları · 199410,6bin okunma

·

8 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Umut SOYSAL