Nietzsche bu eserinde hayatın gerçeklerini bir kez daha yüzümüze çarpıyor. Eleştirel ruhu olmasaydı bu eserleri ortaya çıkmazdı zannımca. Hristiyanlığın bayağılığından, Almanların eğitimsizliği, yobazlığından, ahlakın bizzat ahlaksızca kurulmasından, Pek çok yazarın eleştirilmesinden... Almanlardan sadece Goethe'yi övmesi... Nietzsche için; bugün yaşadığımız hayatı, daha binlerce defa yeniden yaşamak zorundayız (sonsuz dönüş) yani yapılacak şey, hayatı sevinçle kabul etmektir. İnsan güçlü olduğu sürece ve karamsarlıktan kahramanca bir irade ve hayal çabasıyla kurtulabilir.
Durmadan çabalanan insan üstün varlığa yani "üstinsana" dönüştürecektir.