Buralar ne kadar da aynı. Bütün yaşamımız boyunca içimizde taşıdığımız ve beslediğimiz o berbat muazzam ölümler aynı. Hala kendi içimizde reddettiklerimizi yaşıyoruz hem de aynalar karşısında özene bezene. Malte sana ne söylenebilir ki. Sorabilirim belki. O maske parçası, eski insanlar bilirdi belki nasıl kurtulayım ondan, dünya da öylesine kurulmuş ki, yavaş yavaş odayı ölümleyenlerle çevrelenmişim işte, söyle nasıl yalnız oynayayım oyunumu? Bu uyuşulmuş dünyayı nasıl aşayım? Tüm bu tükenen yaşamlardan kastın ruhun bedenden ayrılışından daha sahici daha dehşetli bir gerçek olmalı. Sen hangisi gibiydin? Abelone nasıl ölümlendi? Ve ben... Biliyorum herkes kendisi gibi ölür. Ölmeden bir başka gökyüzü açmak mümkün müdür? “Evet mümkündür!” demelisin. Çünkü günler hızla geçti. Seneler de böyle tükendiğinde Malte “hiçbir şeye yaramamış yaşlanmak” demek istemiyorum. Söyle nedir çaresi? “Biliyorum, son saatimin çalacağı tutunca iyi giysilerimi giyerek kendimi gizlemeye çalışmam, para etmeyecek.” Sen Rilke, İçimde bir kap kırdın!

Malte Laurids Brigge'nin NotlarıRainer Maria Rilke · Can Yayınları · 20201,154 okunma

·

9 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

B.