Didem Madak'ı ne zaman okusam bir insan hayatı bu kadar ince bir şekilde mısralara nasıl dökebilir diyorum böyle ince naif bir ruh ve ortaya çıkan muhteşem 3 eser...
"Kaç meydanını okudum da bu hayatın
Yalnızca iki harf öğrendim:
A
H!"
Ah'larla, özlemlerle, pişmanlıklarla ve acılarla örülü muhteşem bir eser...
İnsanın tüm ah'larını bayrak gibi göndere çekip dalgalandırıyor. Kelimeler kifayetsiz kalıyor bu satırların karşısında. Ne denebilir ki hayat herkese adil davranmıyor...
"İyi niyetli ve sevimli bir kızdan kalanlar
Sallanıyor durmadan boş salıncaklarda
"Üzgünüm" diyor,
Bir mutluluk şiiri yazamam bu saatten sonra!"
O da isterdi kaldırımlarından çiçekler fışkıran satırlar yazmak zannımca ama hayat işte..
İyi okumalar...