Niye bilmiyorum bu kitap beni bir türlü içine alamadı. Ben giremedim değil, o alamadı çünkü Sefiller'de biz pek bir hemhal olmuştuk yazarla. Burada şu başarıdan bahsetmek lazım, kitabı üç bölüme ayırıyor aslında bir önsöz var, sonra birden tiyatro metni miydi yahu bu diye dönüp baktığınız sahne diyaloglarından oluşan bir bölüm ve bir idam mahkumunun son altı haftasının anlatıldığı günlük var. Üçü de farklı kişilerin ağzından yazılıyor ve hakikatten de farklı üsluplarla, sanki üç farklı yazarın elinden çıkmaymış gibi yazılıyor. Bakın bu öyle kolay iş değil ha, mesela şimdi (yerin kulağı var hoş) Peyami safa'yı okuyorum da o pek bunu kıvıramamış gibi.. . Ne demek istediğimi de orada anlatırım artık; sonuçta Safa'yla Hugo'nun çok da aynı yazı içerisinde geçmekten hoşlanacaklarını düşünmüyorum, Peyami Safa daha çok Sadık Hidayet takımından... Hasılı işte bu kitabı okurken de tıpkı böyle oldum, aklım oradan oraya gitti, kitap zihnime üşüşen düşüncelere siper olamadı. Bir idam mahkumunu okumak, öleceğini bilen bir bilinci dinlemek, fikir olarak beni darmaduman etti ama sayfaları çevirirken ağzımda hayal ettiğim tadı bırakmadı. Yine de ben sorumluluğu üstleniyorum, Victor Hugo'ya söylenecek, onu darlayacak değilim. Bir zaman dönüp dolaşıp mutlaka idam mahkumuna geri döneceğim.

Bir İdam Mahkûmunun Son GünüVictor Hugo · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2023121,5bin okunma

·

5 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

sıradan okur