Dünya korkutucu bir yerdi, evet, biliyordu: Bitimsiz, sonu olmayan ya da neyse o kalan ne vardı? Kayalar aşınır ırmaklar donar, meyvalar çürür; bıçaklandığı zaman siyah olsun beyaz olsun herkesin kanı aynı akar; eğitilmiş papağanlar çoğumuzdan daha doğru söylerler ve acaba hangisi daha yalnızdır; atmaca mı, solucan mı? Çicek açan her yürek kurur, o çiceği veren bitki gibi çopurlaşır herşey durmadan değişir, dönme dolabın yolcu taşıma yerleri gibi..
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.