'Burada vakit geçirmeyi seviyorum. Buraya geldiğimde düşünecek pek çok şey bulabiliyorum. Mesela karşımdaki şu heybetli ormanı izliyorum. Bu kadar birbirine yakın ağaçlar… Dalları, kökleri birbirine hep değiyor ama hiçbiri de bu yakınlıktan zarar görmüyor aksine birbirlerinin kökleriyle daha da sağlam olup yemyeşil yapraklar açabiliyorlar. Ama insanlar böyle değil, birbirlerine yaklaştıkça uzaklaşıyorlar. Birbirine yakın ama bir o kadar uzak, samimiyetsiz samimiyetler ve çıkarları doğrultusunda karşısındakini seven insanlarla dolup taşıyor her yer. Oysa bir insanı sevmekle başlamıyor muydu her şey?’
Sayfa 14Kitabı okudu
··
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.