Yazar, sanıyorum ki Kenan’dan ayrı, Günsel’den ayrı, hatta Nermin’den ayrı nefret edelim diye özel çaba sarf etmiş. Kitabı okurken bu durum nedeniyle kitabın içine çok giremedim ama zaten günlük hayatta da kimin her hareketi, her söylediği mükemmel ki? Kitap ilerledikçe, son 100-200 sayfada dönemin siyasi iklimi ön plana çıkıyor ve roman akılda kalıcılığını bu kısımlar sayesinde kazanıyor. Bir de yazarın mükemmel işlediği bilinç akışları ile... Her “küçük burjuva” lafı geçtiğinde ya da Ayrıntı Yayınları’nın kitapta bolca yaptığı yazım yanlışlarına her rastladığımda kitabı fırlatmak içimden geldiyse de sonu bakımından doyurucu bir okuma oldu.
