Ölümün Odaları hikayesinin rüya kısmında rüya olduğunu bildiğim halde anlatamayacağım kadar gerildim. Sanki kendi rüyamdı ve içindeydim... Şimdi Çok Uzaklarda'da adam kendini özgür hissettikçe kadın eşinin ve anne babasının arasında tutsaklaşıyordu. Öyküden sonra uzun uzun orta yol aradım kendimce. Geleneksel kalabalık ailede özgürlük nedir, geçim nasıl olur onu merak ettim. Yakup acaba bencil miydi, bunu sordum sürekli. Kayınbirader nedense hiç yabancı gelmedi. Sanki her aile olan, olması gereken bir tip :) önceki öykü aniden de olsa nasıl bitmişse içimde bu öykü de öylece yarım kaldı. Hala Yakup ve eşini düşünüyorum... Aile'yi okurken bir an durdum, muhteşem tespitlerdi. Hikaye aktı... Kitaba ismini veren öykü, Çözülme... Değişikti.. Aslında uzak değil, sıradan bir hikaye. Farklı kılan Kerim'i de, babasını da, annesini de aynı anda anlamaya çalışmaktı. Kerim'in kendisini tanıması tuhaf geldi, gerçekten insan kendini bu kadar tanır mı bilemedim... Çözülme, derken murat neymiş bilemedim. Çözülme anlam olarak bulanıklaştı ve benzer kelimelerle karıştı. Önce burayı çözüp kitabı tekrar düşünmeliyim.. Yorumu kafamda toparlarken birden bunların hepsi Rasim Özdenören'in kaleminden çıktı dedim. Bir ürperti geldi. Bu zamana kadar bunu nerdeyse hiç hissetmemiştim. Karakterlerin yanında birden Özdenören belirdi, silemedim. Hepsi Rasim Özdenören'in içinde yaşıyor ama o onları bastırıp Rasim olmayı seçiyor gibi geldi... Garipti... Açıkcası korkutucuydu

ÇözülmeRasim Özdenören · İz Yayıncılık · 2022865 okunma

·

29 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

H Belemir